دلخوشی این روزهای من پوشیدن لباس های رنگ و رانگ برای هیچ کس و بعد بیرون رفتن است.
دلخوشی این روزهای من دراز کشیدن توی خانه کاغذی خودم _اتاقم_ است و خیره شدن است به رنگ هایی که چیده ام و چراغ هایی که روشن کرده ام و هر چیزی که روزی برایم معنی داشت...
برای حرف زدن سعیی نمی کنم جدیدا اما برای رقصیدن و آشپزی کردن چرا!
وقتی می خندم خودم را کشف می کنم و وقتی گریه می کنم عاشق خودم می شوم.
تازگی ها به نظر بقیه جدی می آیم. نمی دانم! شاید چون آدم مهمی برایم باقی نمانده تا کمی باهم دلقک بازی کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر