ببین! اونجایی که تو وایسادی داری حرف می زنی خیلی قشنگ تر از اینجاییکه من دراز کشیدم و دارم گوش می دم. تورو خدا اینقدرمنو به خاطر تعلیقم سرزنش نکنید. اینقدر به خاطر بی اعتمادی مواخذه نکنید.
یکی به من بگه که حق دارم!
یکی به من بگه که بعد از این روزای عجز، قرار نیست بلایی سرم بیاد...
یکی به من امید بده و برای امیدش سندی رو کنه!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر